Het verschil tussen verliefdheid en liefde

“Och maar Veerle, je zat nog volop in je verliefdheid,” zeiden mensen me. Hoewel ik hem natuurlijk al langer kende, waren we nog maar 6 maanden samen. Het deed me denken aan wat Ben me vertelde over zijn collega die tegen hem zei: “Je klinkt verliefd.” En dat hij daarop zei, “Nee, het voelt niet als verliefdheid, het is iets dieper.”

Zo heb ik het ook ervaren.

Verliefdheid. Ik weet nog dat ik tegen een vriend zei na mijn scheiding: “Ik weet niet of ik eigenlijk ooit wel verliefd ben geweest in mijn leven.” Maar wellicht kon ik heel lang ook niet voelen. Gevangen in mijn gepantserde lichaam dat altijd flink moest zijn.

Echter na dat gesprek met die vriend, kwam daar geheel onverwacht een man op mijn pad die mij recht in mijn hart raakte. Die verliefdheid was compleet destabiliserend. Ik die na de scheiding mezelf weer helemaal had opgebouwd, heel erg in mijn kracht stond, was opeens weer totaal verloren. Ik twijfelde over alles wat ik zei. Ik wilde zeker alles doen waarvan ik dacht dat de ander dat van me verwachtte en verloor mezelf helemaal in dat proces. Ik hing aan zijn lippen en geloofde alles wat hij me zei.

Als ik daarop terugblik, kan ik zien wat het met me heeft gedaan. Die ervaring heeft mijn hart geopend, maar als ik nu kijk naar de man, naar de beleving van ons samen zijn, dan was dat geen liefde. Dan werd ik compleet door mijn gevoel van verliefdheid in de maling genomen. Ik ben dankbaar voor deze ervaring. Ik ben dankbaar voor deze man die mijn hart opende en dat had ik wellicht ook nodig om mezelf open te stellen voor Ben.

Maar bij Ben heb ik nooit een verliefdheid gevoeld. Wel een diepe liefde, als een soort van herkenning. Deze liefde voelde als thuiskomen, als een lief zacht warm dekentje dat rond me heen werd gewikkeld.

Er was geen seconde twijfel over of ik goed genoeg was, of ik mooi genoeg was, of ik de juiste dingen zei. Al is dat misschien wat overdreven. Tuurlijk waren er wel eens van die momentjes, maar die werden al snel besproken en daar vond ik heel snel weer mijn rust in door ons samenspel dat doordrongen was van liefde.

Alles voelde tussen ons zo moeiteloos. We leken op elkaar ingespeeld alsof we al jaren samen waren.

Verliefdheid heeft ook iets behoeftigs. Ik heb jou nodig om mij goed te voelen. Dus zie me alstublieft, toon me alstublieft dat ik je liefde waard ben.

Terwijl ware liefde heeft iets vertrouwds. Daar gaat het niet om dat de ander een behoefte moet invullen. Daarin is het samenspel meer dan de som van de delen. En dat was ook merkbaar in de manier van aanraken. Bij de man waar ik verliefd op was, was er geen afstemming. Er was vooral jij vult iets in bij mij waar ik naar verlang en ieder op zich was bezig met die invulling. Terwijl bij liefde is iedere streling een daad van liefde. Dat is zo ontzettend voelbaar. Het heeft ook een zekere traagheid waarbij je elkaar urenlang kunt liefhebben en samensmelt met elkaar. Waarbij geven en nemen elkaar moeiteloos afwisselen, zonder dat je daarbij moet nadenken. Het gebeurt gewoon, omdat je ergens diep voelt wat de ander nodig heeft.

Verliefdheid heeft ook iets vrijblijvends. Het duurt zolang jij mijn behoefte blijft invullen. Daar schuilt ook de angst om de ander te verliezen als je niet meer voldoet aan verwachtingen en dus blijf je krampachtig vasthouden en blijf je zo je best doen. Hierin zit geen gelijkwaardigheid.

Terwijl liefde is een committment. Een committment om elkaar ten volle te leren kennen, zowel de schone kanten, als de schaduwkanten. Het gaat over kiezen voor elkaar en daarvoor gaan ook al is niet iedere dag even rooskleurig. Het is elkaar respecteren en willen zien ten volle, daarbij tegelijk ook dicht bij jezelf blijvend.

Ik heb altijd wel ergens geloofd dat een dergelijke liefde moet bestaan en ben zo dankbaar dat ik het heb mogen voelen. Tegelijk vraag ik me af: hoe komt het toch dat we allemaal zo vaak blijven vastzitten in een situatie die die liefde niet (meer) in zich draagt. Want velen zeggen me ook: “Veerle wat jij en Ben hadden is echt bijzonder, dat kom je niet vaak tegen.” Waarom niet? Is dat omdat we allemaal blijven vastzitten in relaties die niet stromen?

Een vraag waar ik nu geen antwoord op heb. Misschien komt dat wel terug in een latere blog.

PS wat ik hier deel is geen 'waarheid'. Dit is mijn beleving nu en vanuit die beleving deel ik. Pik er uit wat voor jou resoneert en laat zijn wat niet.